കുഞ്ഞാക്ക നല്ലവനാണ്. Blog ഉണ്ടാക്കാന് എന്നെ സഹായിച്ചു. എന്നാല് കുഞ്ഞാക്കയുടെ speciality എന്താണെന്നു വച്ചാല് “നന്നാകൂ ഓരോ നിമിഷവും!” എന്ന മുദ്രാവാക്യവുമായി നടക്കുന്ന ആളാണ്. അഥവാ എങ്ങനെയെങ്കിലും അബദ്ധവശാല് നന്നായിപ്പോയാല് അതിനു സഹായിച്ചവരെ “കണ്ടന്മാര്, പഹയന്മാര്” എന്നൊക്കെ വിളിച്ചു ബഹുമാനിക്കാറുമുണ്ട്.
കുഞ്ഞാക്ക latest ആയിട്ടു നല്ലവനാകാന് കാരണം ഷഫീ ചാപ്പിയാണത്രെ! ‘കുഞ്ഞാക്കയുടെ യാഹൂ’ എന്ന Blog-ല് കുഞ്ഞാക്ക ചില യാഹൂ Friends-നെ നിഷ്കരുണം Caption-ഉകള് വഴി തേജോവധം ചെയ്യാറുണ്ട്. അവരയച്ചു കൊടുത്ത Photos വച്ചാണ് കളി.(അവരുടെ അനുവാദത്തോടെയാണ് എന്നാ പറയുന്നത്). കുഞ്ഞാക്ക കുറേ നാള് മുന്പു Photoshop പഠിച്ചിരുന്നു. ആ കലയുടെ എല്ലാ ഭംഗിയും ആ Blog-ല് കാണാം എന്നത് വേറെ കാര്യം. പഠിച്ച photoshop വിദ്യ ‘ഫോട്ടോഷോപ്പി’ എന്ന blog-ലൂടെ ആദ്യം നല്ല രീതിയില് പ്രയോജനപ്പെടുത്തി. പിന്നെ എപ്പോഴാണ് പരദൂഷണം തുടങ്ങാനുള്ള വക്രബുദ്ധി വന്നത് എന്ന് അറിയില്ല. അങ്ങനെ ഷഫി എന്ന friend-നു ആകെ feelings ആയി. അവസാനം കുഞ്ഞാക്ക പ്രഖ്യാപിച്ചു “ഇവന്റെ ഒരൊറ്റ കാരണം കൊണ്ടാ ഞാന് നന്നായേ!!!” ഇനി ആ blog-ല് ആക്ഷേപഹാസ്യങ്ങള് ഉണ്ടാവില്ല എന്നാണോ ഉദ്ദേശിച്ചതാവോ! അറിയില്ല... അങ്ങനെയാണ് കുഞ്ഞാക്ക latest ആയിട്ട് നന്നായത്. Photoshop ചെയ്ത photo-യും അതിന്റെ caption-നും കണ്ടാല് ഷാഫിക്ക് വിഷമം വന്നില്ലേലേ അല്ഭുതമുള്ളു. Darwin സിദ്ധാന്തത്തിലെ പൂര്വ്വപിതാക്കന്മാരുമായിട്ട് ഷഫിക്ക് നല്ല ബന്ധം ആണെന്നായിരുന്നു കുഞ്ഞാക്കയുടെ സിദ്ധാന്തം!
ഇനിയും ചിലപ്പോ കുഞ്ഞാക്ക നന്നാവാന് സാദ്ധ്യത ഉണ്ട് ; കൂടുതല് friends ഇതിനെതിരെ രംഗത്തെത്തിയാല്... കാത്തിരുന്ന് കാണുക തന്നെ! പക്ഷെ ഒന്നുണ്ട്, കുഞ്ഞാക്ക ശരിക്കും നന്നായിപ്പോയാല് സൂര്യന് കിഴക്കസ്തമിക്കും, കാക്ക മലര്ന്നു പറക്കും, കടല് വറ്റിപ്പോകും, എന്റെ Blog Mathrubhoomi-യില് അച്ചടിച്ചു വരും!!!
Wednesday, March 4, 2009
പേരമ്മച്ചി
പേരമ്മച്ചി അമ്മയുടെ സുഹൃത്താണ്. ആ പരിചയം മാത്രമല്ല എനിക്ക്. വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുന്പു നാട്ടിലെ അംഗവാടിയില് ഞാനും ഉണ്ടായിരുന്നു. അമ്മ ജോലിക്കു പോകുന്ന സമയത്തു എന്നെ അവിടാക്കും. അംഗന്വാടിയിലെ Helper ആണു പേരമ്മച്ചി. പേരമ്മച്ചി ഉണ്ടാക്കുന്ന ഉപ്പുമാവു, അതിന്റെ രുചി ഇന്നും നാവിലുണ്ട്. യഥാര്ഥ പേരു എനിക്കറിയില്ല. ഞങ്ങള് കുട്ടികളെല്ലാം ‘പേരമ്മച്ചി’ എന്നാണു വിളിച്ചിരുന്നത്. കഴിഞ്ഞ ഇടയ്ക്കും കണ്ടിരുന്നു. ചായ ഇട്ടു കൊടുത്തപ്പോള് നല്ല ചായ എന്നു അഭിനന്ദനം. കടുംചായയില് ഏലയ്ക്കാ ഇട്ടു രുചി കൂട്ടുന്ന വിദ്യ ഒരിക്കല് പേരമ്മച്ചി തന്ന ചായയില് നിന്നാണു ഞാന് മനസ്സിലാക്കിയതു. 7-8 മാസങ്ങള്ക്കു മുന്പ് ഞാനും അമ്മയും അംഗന്വാടിയില് ചെന്നിരുന്നു. അംഗന്വാടിക്കു സമീപത്തെ പറമ്പില് വേലി കെട്ടാന് ചെന്നതാണു ഞങ്ങള്. കുട്ടികളില് ചിലര് കലപില ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. മറ്റു ചിലര് ഉച്ചയുറക്കത്തിലാണ്. പേരമ്മച്ചി വളരെ കാര്യായിട്ട് തന്നെ കുട്ടികളുടെ വിശേഷങ്ങള് ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു. ആ കുട്ടികളുടെ വീട്ടിലെ സ്ഥിതിയും അംഗന്വാടിയിലെ കുസൃതികളും ഒക്കെ. കുട്ടികളില്ലാത്ത പേരമ്മച്ചിക്കു അവര് സ്വന്തം കുട്ടികളെ പോലെയാണ്.
ഗ്രാമത്തിലെ സാധാരണ വീടുകളിലെ കുട്ടികള് ആദ്യാക്ഷരം പഠിക്കുന്നത് അംഗന്വാടിയില് ചേര്ന്നിട്ടാണ്. ഞാന് ആശാന്റെ കീഴിലാണ് അക്ഷരങ്ങള് പഠിച്ചത്. എല്ലാവരുടെയും ശ്രമം കൊണ്ട് മൂന്നു വയസ്സായപ്പോഴേയ്ക്കും പത്രം വായിക്കാന് പറ്റി. അംഗന്വാടിയില് ആക്കിയതിന് കാരണം, അച്ഛനും അമ്മയും ജോലിക്കു പോയാല് വീട്ടില് ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കണ്ടല്ലോ എന്നു കരുതി ആണ്. ഇതാകുമ്പോള് സമപ്രായക്കാരു കുട്ടികളുമായിട്ട് കളിക്കാല്ലോ?
സ്കൂള് പഠനത്തിനായും മറ്റും ഞാന് പോയതില് പിന്നെ അംഗന്വാടിയോടുള്ള ബന്ധം കുറഞ്ഞു. പേരമ്മച്ചി ഭര്ത്താവുമായി പിരിഞ്ഞതാണു. ആങ്ങളയുടെ വീടിനടുത്തുള്ള ഒരു ചെറിയ വീട്ടില് ഒറ്റയ്ക്കാണു താമസം. അമ്മയോടൊത്തു ഒരിക്കല് ഞാനവിടെ പോയിട്ടുണ്ട്. ജീവനില്ലാത്ത വീടു പോലെ തോന്നി. ആ ആങ്ങളയുടെ മകന് ഒരു കുട്ടിയെ സ്നേഹിച്ചു വിവാഹം കഴിച്ചു. പേരമ്മച്ചിയാണ് മുന്കൈ എടുത്ത് അത് നടത്താനുള്ള സാഹചര്യം ഉണ്ടാക്കിയത്. പെണ്ണു നല്ല കുടുംബത്തിലെ ആയിരുന്നു, സാമ്പത്തികവും ഉയര്ന്നത്. ആങ്ങളയും പിന്നെ എതിര്പ്പൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. അങ്ങനെ എല്ലാം മംഗളമായി നടന്നു.
കഴിഞ്ഞയിടയ്ക്കു കണ്ടപ്പോള് മുടിയൊക്കെ ബോബ് ചെയ്തിരുന്നു. രോഗത്തിന്റെ അസ്വസ്ഥതകളുണ്ട്. എങ്കിലും സ്വന്തം കാര്യങ്ങള് സ്വയം നടത്താനുള്ള നിശ്ചയദാര്ഢയം കൊണ്ട് അസ്വസ്ഥതകള് അവഗണിച്ചു ജീവിതം മുന്നോട്ടു കൊണ്ടു പോകുന്നു. Woman empowerment-നെപ്പറ്റിയുള്ള പലതും കേള്ക്കുമ്പോള് പേരമ്മച്ചിയും ഉദാഹരണമാണ് എന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്.
ഗ്രാമത്തിലെ സാധാരണ വീടുകളിലെ കുട്ടികള് ആദ്യാക്ഷരം പഠിക്കുന്നത് അംഗന്വാടിയില് ചേര്ന്നിട്ടാണ്. ഞാന് ആശാന്റെ കീഴിലാണ് അക്ഷരങ്ങള് പഠിച്ചത്. എല്ലാവരുടെയും ശ്രമം കൊണ്ട് മൂന്നു വയസ്സായപ്പോഴേയ്ക്കും പത്രം വായിക്കാന് പറ്റി. അംഗന്വാടിയില് ആക്കിയതിന് കാരണം, അച്ഛനും അമ്മയും ജോലിക്കു പോയാല് വീട്ടില് ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കണ്ടല്ലോ എന്നു കരുതി ആണ്. ഇതാകുമ്പോള് സമപ്രായക്കാരു കുട്ടികളുമായിട്ട് കളിക്കാല്ലോ?
സ്കൂള് പഠനത്തിനായും മറ്റും ഞാന് പോയതില് പിന്നെ അംഗന്വാടിയോടുള്ള ബന്ധം കുറഞ്ഞു. പേരമ്മച്ചി ഭര്ത്താവുമായി പിരിഞ്ഞതാണു. ആങ്ങളയുടെ വീടിനടുത്തുള്ള ഒരു ചെറിയ വീട്ടില് ഒറ്റയ്ക്കാണു താമസം. അമ്മയോടൊത്തു ഒരിക്കല് ഞാനവിടെ പോയിട്ടുണ്ട്. ജീവനില്ലാത്ത വീടു പോലെ തോന്നി. ആ ആങ്ങളയുടെ മകന് ഒരു കുട്ടിയെ സ്നേഹിച്ചു വിവാഹം കഴിച്ചു. പേരമ്മച്ചിയാണ് മുന്കൈ എടുത്ത് അത് നടത്താനുള്ള സാഹചര്യം ഉണ്ടാക്കിയത്. പെണ്ണു നല്ല കുടുംബത്തിലെ ആയിരുന്നു, സാമ്പത്തികവും ഉയര്ന്നത്. ആങ്ങളയും പിന്നെ എതിര്പ്പൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. അങ്ങനെ എല്ലാം മംഗളമായി നടന്നു.
കഴിഞ്ഞയിടയ്ക്കു കണ്ടപ്പോള് മുടിയൊക്കെ ബോബ് ചെയ്തിരുന്നു. രോഗത്തിന്റെ അസ്വസ്ഥതകളുണ്ട്. എങ്കിലും സ്വന്തം കാര്യങ്ങള് സ്വയം നടത്താനുള്ള നിശ്ചയദാര്ഢയം കൊണ്ട് അസ്വസ്ഥതകള് അവഗണിച്ചു ജീവിതം മുന്നോട്ടു കൊണ്ടു പോകുന്നു. Woman empowerment-നെപ്പറ്റിയുള്ള പലതും കേള്ക്കുമ്പോള് പേരമ്മച്ചിയും ഉദാഹരണമാണ് എന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്.
Subscribe to:
Posts (Atom)